Lazurowe Oko

Gdzieś na największej wyspie jest dobrze ukryte między skałami piaskowca wejście, prowadzące krętymi tunelami do podziemnej oazy. Obszerna jaskinia posiada solidny strop, w kilku tylko miejscach poprzebijany małymi otworami, przez które sączy się światło. Na samym jej środku znajduje się wiecznie bijące źródło, tworzące owalny staw o pięknej jasnoniebieskiej barwie. Wokół rosną obficie trawy i niewielkie krzewy, gromadzą się tu szczuroskoczki, jaszczurki, węże i owady. Za dnia w jaskini panuje przyjemny chłód, nocą zaś grube skalne ściany ograniczają utratę ciepła i chronią przed wiatrem. Lazurowe Oko stanowi częsty przystanek miejscowego plemienia koczowników, nazywających siebie Ludem Pustyni.