Zdechła Ryba

Ta odstręczająca a za razem zabawna nazwa ma swoje początki. Wyspę z dwóch przeciwległych stron otaczają wyrastające wysoko zębopodobne skały, które dały początek żeglarskiej opowiastce: tysiąc lat temu wielka ryba o dziesięciometrowych zębach wypłynęła z morskich głębin, by pożerać statki, jak to czyniła co każde dziesięć dekad. Kiedy goniła małą łódź rybacką, dzielny Mavko (jak go najczęściej nazywają) zaczął modlić się do Matki Ziemi. Kiedy ryba zamykała paszczę, pod łódką wyrosła wyspa, a rozmiary "kąska" nie pozwoliły potworowi zacisnąć szczęk. Po chwili też skamieniał cały, stając się częścią wysepki. Nie jest to może najpiękniejsza legenda, ale mieszkańcy Zdechłej Ryby traktują ją z wielkim szacunkiem. Tuż za wioską na wybrzeżu - zbudowaną głównie ze szczątków wielkiego okrętu i na jego pamiątkę nazwaną Szarą Płotką - rozciąga się gęsty las złożony głównie z roślin sucholubnych i niesięgających ponad ludzką głowę. Na samym środku wybija tylko jedno źródło wody, spływające cienkim strumykiem aż do oceanu, więc deszczówka ma tu spore znaczenie.