Fabuła i historia

    Na początku była pustka... A tak właściwie czasy Sprzed. Tak nazwano erę, która zapoczątkowała powstanie wszystkich znanych krain - Erę Wielkich Alchemików. Postacie te są okryte mgiełką tajemnicy, ale Medevarczycy mają czym się chwalić - podobno to właśnie dzięki Wielkim Alchemikom posiadają technologię i to właśnie dzięki nim powstało Medevar.
   Era ta kończy się gdzieś w 67 r. przed Nivessir [p.N.]. Nie wiadomo, co dokładnie się stało, ale krążą historie, że Wielcy Alchemicy zaczęli walczyć pomiędzy sobą, doprowadzając w końcu do destrukcji starego porządku świata. Lądy zostały rozdzielone na dwa wielkie płaty, z czego jeden pozostał całkowicie niedostępny dla smoków z powodu dziwnej szkodliwej energii, nazwanej później przez Medevarczyków promieniowaniem. O dziwo jednemu z Wielkich Alchemików udało się przeżyć walki, zebrał on wszystkich ludzi oraz smoki ze Skażonego Kontynentu i stworzył pierwsze państwo - Medvar, które z czasem zostało przemianowane na Medevar.
    W tym czasie smoki prężnie rozwijały swoją kulturę na drugim kontynencie - Nivessir, tak go nazywały. Oznaczało to dosłownie tyle co "Dający Życie". Ziemie Nivessiru były bardzo urodzajne, roiło się tu od zwierzyny i roślin. Pierwsze państwo zostało założone przez Regnusa, gada który uważał, że pamiętał Wielkich Alchemików, że żył z nimi. Mówił on o niebezpieczeństwach, jakie niesie ze sobą kultura Alchemików, o tym, jak przez zachłanność jednego z nich wiele lat pracy poszło na marne. Regnus jako pierwszy zjednoczył drobne smocze państewka i stworzył jedno, potężne. Nazwał je Państwem Lasu, czyli Kirtan.
    Wszystko to działo się do 4 r. Nivessiru. [N.]

    Przez lata na tronie Kirtan zasiadało wielu władców. Przewinęło się również kilka dynastii -
dynastia Krótkopyskich, Długopyskich i dynastia Nowej Krwi.
    Dynastia Krótkopyskich [5 - 1565 r. N. ]  została zapoczątkowana przez Valeriusa Wielkiego, bardzo dobrego gada, który rozwinął kulturę Kirtan i poszerzył zasięg państwa, wdzierając się na niezbadane wcześniej tereny. Dynastia ta rządziła dość długo, a zakończyła się dramatycznym zamachem na rodzinę królewską - zginął wtedy w wieku 16 ludzkich lat Voldur I, młody następca tronu. Jego wuj,  Flaveer Potężny, najprawdopodobniej zlecił zamordowanie Voldura, ponieważ po śmierci młodego księcia zajął jego miejsce na tronie, tym samym rozpoczynając Dynastię Długopyskich [1565 - 1874 r. N.].
    Podobno za zabójstwo Voldura na dynastię spadła klątwa, gdyż wszyscy męscy potomkowie Flaveera Wielkiego zginęli tragiczną śmiercią (najczęściej w czasie wypraw na północ).
    Dynastia Długopyskich zakończyła się w roku 1874, kiedy to z zachodu nadeszła potężna zaraza - choroba została nazwana Gadzią Zmorą, szybko rozniosła się po całym państwie, niszcząc wiele wiosek i zabijając mnóstwo smoków. Rządzący wtedy władca, Voldur II Ponury, w desperackim kroku uciekł w góry razem z synem, zostawiając swą małżonkę na łożu śmierci... I tyle go widziano. Podobno zginął w jednej z zamieci śnieżnych, miała to być zemsta bogów za jego ucieczkę i zostawienie umierającej żony i kraju wyniszczonego zarazą.
    Nastało 500 lat bezkrólewia i dopiero Gerved Odnowiciel zabrał się za jednoczenie państwa, które z powodu braku silnego króla rozpadło się na Kirtan Północne oraz Kirtan Południowe. Gerved, syn jednego z pasterzy, dzięki swej mądrości i sprytowi zasiadł na tronie Kirtan Północnego a potem połączył je z Kirtan Południowym, tworząc na nowo potężne państwo.

    W roku 2388 Gerved umiera, przekazując swemu synowi, Eredowi koronę. Ered zaś panuje przez jakieś 50 lat, po czym ginie na polowaniu, zostawiając koronę Kirtanu w łapach swojej córki, Isidar.
    Niestety, od roku 2378 do Kirtan zaczęli napływać Medevarczycy - przez te wszystkie lata udało im się rozwinąć wspaniałą cywilizację. Nie mieli oni żadnych dynastii, na ich tronie najpierw zasiadał Wielki Alchemik, a potem, po jego śmierci - jego syn, który jakimś cudem nie starzał się. Mówiono, że król zawarł pakt z jakimś bogiem i dlatego pozostawał nieczuły na upływ czasu. Jakaś ironia losu rzuciła siostrę Isidar - Skyen - do Medevar, król ustanawia ją przywódczynią smoków (w Medevarze rządziła w tamtych czasach para ludzi i smoków), przez to konflikt się zaostrza.
    Medevarczycy, kuszeni perspektywą poszerzenia swych terenów, zaczęli najeżdżać Kirtan. Gdy Isidar zasiadła na tronie, wiele ziemi wolnych smoków zostało już zagrabione - Medevarczycy dysponowali czymś, czego nie posiadali Kirtańczycy. Technologią. Stolica Kirtanu ze względów bezpieczeństwa została przeniesiona do miasta zwanego Centralną Osadą. Skyen, z powodów znanych tylko sobie, ucieka z Medevaru, by dołączyć do Wolnych Smoków. Zostaje wybrana nowa królowa - Defendaris, smoczyca której wielkie plany tylko napędzały radykalne poczynania. Już w pierwszy dzień jej rządów zginęła w lochach jedna z kolaborantek Wolnych Smoków - Ivu. Nie było to zasługą nowej władczyni, raczej zbiegiem okoliczności. Największym dokonaniem Defendaris było odnalezienie i zabicie zdrajczyni Skyen, na dodatek w samym środku Osady. "Kryształowa", jak to ją nazywano, została zamordowana niedługo po objęciu rządów przez na wpół obłąkaną Watharę. Przez jakiś czas cała sprawa owiana była tajemnicą; wszystko rozegrało się jedynie między dwoma smoczycami, a przybyli później Ksejgaak i Lilith z jakichś powodów nie zagłębiali się w temat. Z ich pomocą Cytrynowa zregenerowała siły, by później móc stawić czoła swym prześladowcom. Kiedy bowiem ludzie wpadli wreszcie na trop mordercy, wysłali w pogoń grupę najlepszych żołnierzy wraz ze Starkiem oraz Yae. Dla obojga misja była jednocześnie dowodem lojalności wobec króla, toteż dawali z siebie wszystko. Do tego stopnia, że Stark stracił w walce z Watharą jedną z przednich łap. Przez to też Cytrynowa umknęła.
    Dzieło Defendaris było jednak kontynuowane. Roku 2439 następuje ostateczny atak na Osadę. Pod dowództwem ludzi wszystkie smocze oddziały podbiły miasteczko i ostatecznie zniszczyły Kirtan, zagarniając całe Nivessir dla Medevarczyków. W krwawej bitwie zginęło wielu wojowników, a między nimi sam Henryk IV Wielki - król państwa ludzi. Po nim na tronie zasiadł jego syn, Vincent Waleczny. Część Wolnych Smoków została później wyłapana i użyta jako siła robocza, niektórym udało się jednak uciec.

    Triumf nie trwał jednak długo, tuż po podbiciu Kirtanu krainę opanowały liczne kataklizmy, które zniszczyły większość ziem. Wkrótce po tym nadchodzi wielka katastrofa - ogromna fala zalewa cały świat, zostawiając na powierzchni tylko wysepki i jeden, jedyny kontynent - spory fragment, który oderwał się od Nivessiru.
    Stolica Medevar zostaje tam przeniesiona, Medevarczycy mimo trudności związanych ze zmianami klimatu i znalezieniem przestrzeni do życia dobrze sobie radzą, i na ostatnim kontynencie powstaje ich główna baza ze stolicą. Wiele innych wysepek również jest przez nich zajęte.
    O Kirtańczykach mówi się niewiele przez 7 lat, aż do roku 2446 - na flotę Medevaru zaczynają napadać małe, zorganizowane grupki ludzi i smoków.
    Niektórzy mówią, że to po prostu renegaci, inni zwiastują wielki powrót Kirtańczyków.
    Co okaże się być prawdą? O tym przekonamy się zapewne niedługo.



Minęło już 7 lat, od kiedy odwieczna wojna pomiędzy dzikimi smokami a ludźmi i sprzymierzonymi z nimi gadami została zakończona, a kraina Nivessiru została zatopiona. Wygrała strona technologii, strona dwunogów - Medevar. Kirtan zaś zostało rozproszone. Wiele wolnych smoków dostało się do niewoli, są wykorzystywani jako ludzkie "podnóżki", bądź służą gadzinom, które odrzuciły magię i zastąpiły ją technologią. Niedługo po ostatecznej bitwie pojawiły się liczne kataklizmy. Powodzie, tornada, ocieplenie klimatu doprowadziły do tego, że woda zalała świat. Medevarczycy, mimo powodzi i zalania kontynentów, świetnie dostosowali się do nowych, chaotycznych warunków - założyli wielkie państwo na ostatnim kontynencie, podbili większość wysepek. Gdy okazało się, że miejsca nie starczy dla wszystkich i na to znaleźli radę - zbudowali wielkie, mechaniczne, pływające miasta - państwa. Żywe wyspy.
Wielu myślało, że Kirtańczycy już ostatecznie zostali podbici, a dotychczasowa kraina rządzona przez smoki i pradawną magię odeszła w niepamięć.
Mylili się.
Część smoków z Kirtan zdołała uciec, uchronić się zarówno przed Medevar jak i przed kataklizmem. Wyprawy, które miały ostatecznie ich zlikwidować nie powiodły się z powodu niezwykle zmiennego klimatu i dziwnych istot zamieszkujących krańce krainy. Podobno dzikie smoki i ludzie, którzy stoją po ich stronie, nadal gdzieś się tam kryją i czekają tylko na odpowiedni moment, żeby zaatakować... Z krańców Nivessiru już zaczęły napływać wiadomości o dziwnych pirackich atakach z udziałem smoków na statki handlowe. Nadszedł czas zmian.